Miłośnicy sportów wodnych powinni koniecznie "popływać" w japońskim onsenie lub sento. W końcu spędzanie czasu w około 40-stopniowej wodzie w tych łaźniach służy przede wszystkim relaksowi, a także pielęgnowaniu - zazwyczaj z podziałem na płeć - relacji społecznych. Przed wejściem do wody, która pochodzi ze źródeł termalnych lub jest sztucznie podgrzewana, obowiązkowa jest dokładne umycie ciała. Ciekawostka: ze względów historycznych tatuaże nie są mile widziane w większości onsenów i sentos - w końcu tatuaże były przez długi czas uważane za oznakę przynależności do mafii. Można tez wziąć kąpiel w odosobnieniu. Wanna w ofuro, pomieszczeniu oddzielonym od innych pomieszczeń sanitarnych, może być używana tylko przez osoby, które dokładnie się umyły. W Japonii cała rodzina tradycyjnie używa tej samej wody do kąpieli.
Zgłębiamy świat kąpieli
Jakie mamy skojarzenia, gdy myślimy o kąpieli? Ciepłe i klimatyczne światło świec, delikatny odgłos pękających baniek z piany? Ulubiony zapach dodatków do kąpieli? A może po prostu poczucie relaksu i ciepła?
Czas kąpieli - Twój czas: dlaczego biorąc kąpiel robimy coś dobrego dla siebie?
Nieważne, jaką kulturę kąpieli się kultywuje: Kąpiel była, jest i pozostaje wyjątkowym rytuałem - czymś znacznie więcej niż tylko "utrzymaniem higieny". Podczas kąpieli możemy zadbać o ciało i ducha. To chwila, kiedy zamykamy się w naszym mikrokosmosie i wszystko, co się wydarzyło danego dnia, pozostawiamy za sobą. Zanurzamy się wodzie, żywiole, który ma na nas wyjątkowe działanie. Nie bez powodu kąpiele odgrywają kluczową rolę w hydroterapii Sebastiana Kneippa. W swoich ponad 120 kuracjach wodnych opisuje różne formy kąpieli, które mogą być korzystne dla zdrowia: kąpiele zimne, ciepłe, gorące, naprzemienne, pełne, pół- i ćwierć-kąpiele... W dziele "Moja kuracja wodą" Kneipp bardzo precyzyjnie opisał i wyjaśnił lecznicze działanie wody.
“
Dlatego niech każdy (...) stworzy sobie możliwość kąpieli, a tym samym przyniesie wielki pożytek swojemu zdrowiu. ”
Od łaźni Hamam do Onsen i Sento, od Mikveh do Hot Pot: jesteś gotowy, aby się zanurzyć?
Jeśli przypatrzymy się, jak różnorodne są rytuały kąpielowe, na pewno możemy stwierdzić, że "kąpiel" jest swoistym fenomenem: gorące garnki na Islandii, tradycyjna japońska kultura kąpieli, żydowska kąpiel zanurzeniowa Mikveh czy sauny w Skandynawii. Warto zanurzyć się na chwilę w kulturze kąpielowej naszego świata.
Hamam, hammam lub hammām: pisownia może być różna, ale rytuał w łaźniach parowych - które są ważną częścią kultury kąpielowej w krajach arabskich i Turcji - jest jednolity. Najpierw wchodzi się do mocno ogrzanego pomieszczenia; kiedy już ciało przyzwyczai się do wyższej temperatury, przechodzi się do gorącego pomieszczenia w celu dokładnej ablucji (obmycia ciała). Następnie relaksuje się na gorących kamieniach przy wilgotności około 65%. Mistrzowie Hamamu wykonują następnie specjalne peelingi i masaże. Na koniec można odpocząć w pokoju relaksacyjnym przy filiżance herbaty.
Siedem stopni prowadzi wyznawców judaizmu do mykwy - basenu, w którym poprzez całościowe zanurzenie dokonuje się rytualnego obmycia/oczyszczenia. Mykwa może być napełniona tylko wodą gruntową, źródlaną lub deszczówką. Zanurzanie całego ciała spełnia tu głównie funkcję rytualnego oczyszczenia. Kobiety udają się do mykwy po okresie menstruacji i połogu, aby odzyskać rytualną czystość. Z kolei mężczyźni zobowiązani są odwiedzać mykwę po przed niektórymi świętami, np. Jom Kipur. Pobożni Żydzi czynili to jednak w każdy piątek przed szabasem. Niektórzy kąpali się w mykwie nawet codziennie przed poranną modlitwą. Ciekawostka: W wierzeniach żydowskich mykwa nie tylko oczyszcza duszę i ducha człowieka, ale również naczynia są oczyszczane duchowo przez zanurzenie.
Po upadku Cesarstwa Rzymskiego kąpiele w Europie przestały być szeroko praktykowane. Dopiero w XII wieku wiedza na temat kąpieli szerzona przez krzyżowców znalazła wyraz w postaci nowej, wspólnotowej kulturze kąpieli. Jednak Kościół potępił wspólne kąpiele i uznał je za nieczysty rytuał. Dodatkowo choroby, takie jak dżuma czy syfilis, położyły kres kulturze kąpieli, tak że w XV i XVI wieku większość wspólnych miejsc do kąpieli została zamknięta.
Na dalekiej północy praktykuje się gorące kąpiele - na przykład w islandzkim heitir pottar - wannie z hydromasażem. Parujące, gorące zbiorniki z wodą podgrzewane przez aktywne wulkany można znaleźć na całej wyspie. Od wieków kąpiel w wodzie termalnej o temperaturze do 45 stopni jest częścią islandzkiej kultury. Z kolei na kontynencie skandynawskim bardziej popularne są sauny. Szacuje się, że w samej Finlandii, zamieszkałej przez mniej niż sześć milionów ludzi, jest około trzech milionów saun.
W wielu miejscach w krajach Ameryki Południowej można zobaczyć kuliste chaty z błota zwane temazcal, ogrzewane piecami z cegieł. Pierwotnie były to stosy rozgrzanych kamieni, na których kładzione lecznicze zioła i polewano je wodą. Zwykle ceremonie w temazcal prowadzone są przez miejscowych uzdrowicieli zwanych także przewodnikami, którzy wykonywali rdzenne ceremonie oczyszczania ciała i duszy. W medycynie tradycyjnej uważa się, że powstała w ten sposób para ma właściwości lecznicze w przypadku wielu różnych dolegliwości.
W jednej z najstarszych sztuk leczniczych na świecie, indyjskiej ajurwedzie, kąpiele odgrywają ważną rolę. Do tego celu stosuje się olejki eteryczne, mleko, miód, ocet lub esencje ziół leczniczych. Składniki, temperatura i czas kąpieli zależą od typu energetycznego (dosha) osoby kąpiącej się: Zimna kąpiel pomaga złagodzić Rakta pittę (zaburzenia krwi w organizmie).
Gorąca kąpiel natomiast zwiększa wytrzymałość ciała i uspokaja vata i kapha doshę.
Może Cię również zainteresować:
Uważność, work-life balance i spółka.: 5-filarów filozofii Sebastiana Kneippa jest dzisiaj bardziej aktualnych niż kiedykolwiek.
Trener Kneippa: Twój osobisty towarzysz z poradami i wiedzą na temat pielęgnacji ciała i dobrego samopoczucia.
Od surowców po produkcję i opakowania: zrównoważony rozwój jest naszym celem
