Mandarijn - ontspanning voor de zintuigen

Over smaak valt niet te twisten - behalve als het om mandarijnen gaat. Hun zoete geur bedwelmt al vele eeuwen de zintuigen van mensen in alle delen van de wereld. In het oude China werd de "kostbaarste van alle citrusvruchten" op zijn laatst sinds de 12e eeuw v.C. geteeld. De mandarijn bereikte Europa in de bagage van Sir Abraham Hume, een Engelse plantenverzamelaar, die in 1805 de eerste vruchten uit Kanton in China naar de Britse eilanden bracht. Vanaf dat moment was de wereldwijde triomf van de mandarijn niet meer te stuiten.

Vooral in de herfst en de winter schitteren de oranje vruchten van de mandarijnboom op de fruitplanken. Maar de gemakkelijk te schillen citrusvruchten zijn niet alleen ideaal voor vitaminerijke consumptie; afhankelijk van de rijpheidsgraad wordt uit hun schillen door koude persing groene of rode mandarijnolie gewonnen. De zachte, zachte en zoete geur geeft zowel kinderen als volwassenen een gevoel van geborgenheid - in de zin van een emotioneel en aromacologisch effect.

Ook al voelt de mandarijnboom zich thuis in warme klimaten, toch kunnen we ook in Midden-Europa genieten van de citrusplanten en hun oranjekleurige vruchten. Als pot- en sierplant straalt de Citrus reticulata - de botanische naam van de mandarijnboom - in de zomer een mediterrane flair uit op huiselijke terrassen en balkons. Om ervoor te zorgen dat de zonminnende plant het koude seizoen overleeft, moet hem op een warme plaats een geschikte overwinteringsoplossing worden geboden.

Visueel lijken de populaire citrusvruchten mandarijn en clementine op elkaar, maar schijn bedriegt. Zoals de wetenschappelijke naam Citrus x aurantium verraadt, is de clementine een hybride van de mandarijn en de bittere sinaasappel. Hij heeft een dikkere schil en is daardoor wat robuuster en beter bestand tegen de kou dan de mandarijn. De clementine dankt zijn naam aan de monnik Frère Clément, die de citrusvrucht in 1902 voor het eerst ontdekte en wetenschappelijk verklaarde. De exacte oorsprong van de clementine is niet bekend; waarschijnlijk was hij al vóór de ontdekking van Clément wijdverbreid in China.¹

Als gekweekte plant heeft de mandarijn altijd 9 vruchtvleessegmenten. De zaden zitten in het vruchtvlees. De clementine daarentegen heeft tussen 8 en 12 partjes en heeft zelden pitten.¹ In tegenstelling tot mandarijnen hebben clementines ook een hoger vitamine C-gehalte.