Wetenschappelijkenaam: Harpagophytum procumbens DC.
Volksnamen: Afrikaanse duivelsklauw, lompe klit.
Farmacopeeële namen: Harpagophytum procumbens DC en H. zeyheri L. DECNE.
Familie: Pedaliaceae (Sesamfamilie )
Oorsprong: Inheems in de savannen van de Kalahari van Zuid-Afrika en Namibië.
Plantkunde: Kruidachtige plant met tot 1,50 meter lange, plat op de grond liggende scheuten, vertakt wortelstelsel en vingerhoedachtige bloemen.
Oogsttijd: Lente
Gebruikte delen van de plant: Wortelknollen
Als je traditionele Afrikaanse genezers vraagt bij welke kwalen zij zweren bij de kracht van duivelsklauw, moet je wat meer tijd uittrekken voor het antwoord: stofwisselingsziekten, nier-, blaas-, lever- of galblaaskwalen, zwangerschapsklachten, spijsverteringsproblemen - de lijst van vermeende genezende werkingen zou eindeloos kunnen doorgaan.
Vooral in Namibië, Zuid-Afrika en Botswana maakt de inheemse bevolking al vele eeuwen gebruik van de talrijke positieve eigenschappen van de plantenwortel.
Nadat de Afrikaanse duivelsklauw in het begin van de 20e eeuw in Europa was aangekomen, heeft hij ook op ons continent een respectabele carrière als geneeskrachtige plant gekend. Geneeskrachtige preparaten met duivelsklauw worden vooral gebruikt bij spijsverteringsproblemen, maar ook ter ondersteuning van degeneratieve ziekten van het bewegingsapparaat.
Maar de toenemende populariteit van de duivelsklauw werd bijna zijn ondergang. Door de intensieve oogst is de populatie in Afrika tijdelijk zo sterk afgenomen dat zij nu in Zuid-Afrika beschermd is. Intussen bestaan er echter verschillende kweekprogramma's en een internationaal instandhoudingsconcept dat de plaatselijke boeren duurzame oogstmethoden aanleert - maatregelen die het behoud van de wilde populaties garanderen.
In tegenstelling tot de Afrikaanse duivelsklauw behoort de in Europa inheemse duivelsklauw tot de klokjesfamilie en is deze niet geschikt voor medicinaal gebruik.
Ook in andere opzichten cultiveert de Europeaan een onspectaculaire, onschadelijke levensstijl. Bij de Afrikaanse duivelsklauw zegt de naam echter alles: terwijl de bloem schittert in de mooiste tinten van lichtroze tot paars, zijn de lange vertakte armen voorzien van weerhaken. Deze raken vaak verstrikt in de vacht en klauwen van dieren en kunnen ernstige verwondingen veroorzaken. Zoals zo vaak het geval is, zit het venijn in de details.
In de wortel: iridoïde glycosiden (b.v. harpagoside, procumbide), fenolglycosiden, flavonen en flavonoïden, alsmede koolhydraten met een korte keten.
