Wetenschappelijkenaam: Simmondsia chinensis (Link)
Familie: Buxaceae (buxusfamilie)
Oorsprong: Midden- en Noord-Amerika
Groeigebieden: onder meer India, Israël, Argentinië, Peru en Australië
Plantkunde: De diepgewortelde jojobastruik kan zijn voedingsstoffen uit diepe bodemlagen halen en hoeft daarom niet te worden bemest.
Gebruikte delen van de plant: Zaden
Reeds 25.000 jaar geleden beschouwden de inheemse volkeren van Mexico, Californië en Arizona jojobaolie als een wondermiddel. Het "vloeibare goud" werd verondersteld te beschermen tegen de zon, wonden te genezen en huid en haar te verzorgen.
De Papago Indianen gebruikten de gedroogde en verpoederde "ho-ho-ba" noten om kompressen te maken voor wonden, terwijl de Yavapai Indianen er een olieachtig voedingsmiddel met reinigende eigenschappen uit haalden. In de oudheid werd jojobaolie in de volksmond tot rozenzalf verwerkt door er rundervet, rozenwater en amandel- en rozenolie aan toe te voegen.
De zogenaamde jojobaolie is eigenlijk een vloeibare was. Het heeft het vermogen in de menselijke huid te worden opgenomen, waardoor het een uitstekend cosmeticum is. Het verhoogt de elasticiteit en het vochtbindend vermogen van de huid. Bovendien wordt het snel geabsorbeerd, zodat er geen onaangename film op de huid achterblijft en het verzorgingsproduct de huid uitstekend kan beschermen tegen uitdrogen en rimpels. Deze eigenschap maakt jojoba een ideaal ingrediënt voor crèmes, gezichtsmaskers, massage-, lichaams- en badoliën.
Bij zonnebrand en diverse huidirritaties kan jojobaolie de regeneratieprocessen ondersteunen en de huid kalmeren. Omdat het geschikt is voor alle huidtypes, is jojoba ook populair voor zepen, maar ook voor scheercrèmes, aftershave, cologne, lippenstift, make-up en make-up removers.
