Wetenschappelijkenaam: Valeriana officinalis L.
Gebruikelijke naam: kattenwortel, Balderbrackenwortel
Farmacopeeële naam: Valeriaanwortel Ph.Eur. V (Valerianae radix)
Familie: Valerianaceae (valeriaanfamilie )
Herkomst: Europa en Azië
Groeigebieden: Nederland, België en Oost-Europa
Plantkunde: De valeriaanstruiken, die tot twee meter hoog kunnen worden, gedijen vooral langs beekoevers, sloten, op vochtige weiden en in loof- en gemengde bossen in heel Europa. Alleen de wortelstokken en -wortels bevatten echter actieve bestanddelen.
Bloeitijd: Mei tot Augustus
Gebruikte delen van de plant: Wortels en wortelstok
Reeds in de 5e eeuw v. Chr. prees Hippocrates, de voorvader van de geneeskunde, de "wonderwortel" - en ook de Romeinse geleerde Plinius was meer dan 400 jaar later overtuigd van de werking ervan. In de Middeleeuwen werd het gebruik ervan aanbevolen door Hildegard von Bingen, evenals in de Lorsch farmacopee.
Naast zijn kalmerende werking werd valeriaan gebruikt "bij alle spasmodische en krampachtige ziekten, tegen vallende verslaving en bij hysterische aanvallen". Deze donkere tijden gaven echter ook aanleiding tot bijgeloof, zodat aan het "stinkkruid" het vermogen werd toegeschreven om het kwaad te bezweren. Het zou geesten, duivels en heksen verdrijven. Een oud volksrijmpje zegt "Valeriaan, dost en dille, kan de heks niet, zoals zij wil".
In zijn plantenatlas van 1894 noemt Sebastian Kneipp de volgende toepassingsgebieden: "borst-, buik- en hoofdklachten, migraine, maagklachten, astma en nerveuze duizeligheid".
“
Het gebruik ervan als slaapmiddel wordt ook alom gewaardeerd. ”
Valeriaan is een van de meest gebruikte kruidenremedies. Het wordt medicinaal gebruikt bij milde nerveuze spanning, rusteloosheid en slaapstoornissen - ook bij stresssymptomen.
Valeriaan veroorzaakt heel andere reacties bij katten. Ze ervaren de geur als een afrodisiacum - wat verklaart waarom valeriaan kattenwortel wordt genoemd.
Blader nu door de online winkel: alle producten, geweldige aanbiedingen en promoties.
