Teunisbloem: van onkruid tot geneeskrachtig kruid

Lang voordat de teunisbloem in het begin van de 17e eeuw als "verstekeling" aan boord van een wollen vrachtschip de Europese bodem bereikte, hadden de inheemse Amerikanen de diverse geneeskrachtige eigenschappen van de plant ontdekt. Zij stampten de olieachtige zaden tot een plantenpasta en gebruikten die om zweren en huidziekten te behandelen. De bloeiende scheutuiteinden werden ook gebruikt voor de bereiding van een krampstillend aftreksel voor maag- en darmproblemen.

Teunisbloemzaadolie bevat een bijzonder hoog gehalte aan meervoudig onverzadigde vetzuren (tot 80 procent) - vooral het ontstekingsremmende gamma-linoleenzuur, dat vooral bij huidziekten verlichting kan bieden. Het wordt bijvoorbeeld vaak gebruikt als een anti-irriterend huidverzorgingsproduct voor neurodermitis, eczeem en andere droge en gemakkelijk ontstoken huidaandoeningen. Vooral in de winter kan de door de verwarmingslucht geteisterde huid uitstekend van vocht worden voorzien door teunisbloemolie aan te brengen.

Hoogwaardige teunisbloemolieproducten worden uitwendig gebruikt als huidverzorgings- en badproducten en inwendig in de vorm van capsules. Dankzij de waardevolle bestanddelen - waaronder mineralen en vitaminen - gebruiken voedingsbewuste mensen teunisbloemolie ook graag als bakolie.

De teunisbloem dankt zijn naam aan het feit dat hij zijn bloemen alleen in de schemering opent om met zijn verleidelijke geur insecten aan te trekken.