Aloë Vera

De zon komt meedogenloos uit de hemel, de zilte nevel brandt op de verweerde huid terwijl de Santa Maria langzaam over de eindeloze Atlantische Oceaan glijdt: Toen Christoffel Columbus in 1492 op zijn beroemdste expeditie vertrok, hadden de zeelieden aan boord het niet gemakkelijk - maar zij hadden tenminste de juiste "uitrusting" in hun bagage: zij behandelden wonden en verwondingen met de gel van de aloëplanten die zij hadden meegebracht en die oorspronkelijk uit Afrika afkomstig waren. En dat was zeker niet het eerste prominente gebruik van de "woestijnlelies". Van het oude Egypte tot Alexander de Grote en het Romeinse Rijk werden de genezende en verzorgende effecten van de aloëplant gewaardeerd. De aloë is zelfs opgenomen in het bijbelse Hooglied - als dat geen wereldcarrière is!

De stroperige gel in de aloëbladeren kan zonder verdere bewerking rechtstreeks op de huid worden aangebracht. Daar vormt het een vochtinbrengende, beschermende laag. Om te profiteren van de verkoelende en hydraterende werking van de gelei van de plant, worden enkele centimeters van een blad van de verse plant afgesneden, de randen verwijderd en het blad overdwars doorgesneden. De gel kan dan rechtstreeks op de huid worden aangebracht. De vochtinbrengende, verkoelende en huidkalmerende eigenschappen van aloë vera gel bieden verlichting bij slecht genezende wonden en bij een ruwe of door de zon verbrande huid.

De naam aloë komt van het Arabische "alloeh" dat "bitter" betekent, en dat is afgeleid van de bittere smaak van de laag tussen de buitenste bladwand en de gel. "Aloë vera' betekent vertaald 'de echte aloë'. Overigens vallen alle wilde aloësoorten onder de soortbescherming.